تعیین روایی و پایایی پرسشنامه ارزیابی مدیریت بحران مبتنی بر اصول هفت گانه مهندسی مقاومت پذیری در بیمارستان‏ها

زمینه و هدف: از آنجا که ارزیابی مدیریت بحران، نقش کلیدی در برنامه‏ ریزی برای آموزش و ارتقاء آگاهی و آمادگی بیمارستان ها دارد، بنابراین، استفاده از رویکرد جدید مهندسی مقاومت‏ پذیری می تواند به افزایش راندمان مدیریت بحران و توانمند‏سازی بیمارستان ها در مواجهه با بحران ها کمک کند. هدف این تحقیق، تعیین روایی و پایایی پرسشنامه‏ ارزیابی مدیریت بحران مبتنی بر اصول هفت گانه مهندسی مقاومت‏ پذیری در بیمارستان‏ های تحت پوشش دانشگاه بود. روش بررسی: در این تحقیق توصیفی، هشت بیمارستان شهر اهواز (سال 1392) مورد بررسی قرار گرفت. پرسشنامه‏ محقق_ساخته توسط 310 نفر از پرسنل بخش پرستاری و مدیریت تکمیل گردید. داده ها با استفاده از برنامه spss  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پایایی به وسیله ضریب پایایی همسانی درونی ارزیابی شد و برای تأیید روایی از تجزیه و تحلیل اکتشافی و تأییدی استفاده گردید. یافته ها: ارزیابی پایایی نشان داد که پرسشنامه دارای همسانی درونی زیاد و پایایی خوب است. ضریب آلفای کرونباخ 0/977 و ضریب همبستگی درونی icc) 0/977) به دست آمد. نتایج تحلیل اکتشافی، هفت فاکتور را برای پرسشنامه نشان داد که مشترکاً 75/3% واریانس را پوشش داده اند. در تجزیه و تحلیل تأییدی، شاخص 0/885=kmo و 6/41=bt و 946=df و 0/001 >p به دست آمد. به طور کلی ساختار عاملی به دست آمده از روش تحلیل اکتشافی به وسیله تحلیل تأییدی مورد آزمون قرار گرفت و تأیید شد. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که پرسشنامه‏ ارزیابی مدیریت بحران مبتنی بر اصول هفت گانه مهندسی مقاومت‏ پذیری در بیمارستان‏ها، برای ارزیابی مدیریت بحران در بیمارستان کارآمد و مناسب است و می تواند برای شناخت نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت مدیریت بحران بیمارستانی مورد استفاده قرار گیرد. کلید واژه ها: ایمنی، مهندسی مقاومت پذیری، مدیریت بحران، بیمارستان، روایی